Hoogleraar Ingrid Robeyns nam het bevallingsverlof in Nederland onder de loep. En wat bleek? Moeders krijgen zo’n zestien weken verlof: vier weken omdat je te zwanger bent om te werken, acht weken om te herstellen van de bevalling en nog eens vier weken om te zorgen voor het pasgeboren kindje. Voor vaders was dat tot voor kort maar twee dagen en daar komen dus drie verlofdagen bovenop. Kan de vlag nu uit? Bij mij nog niet, want deze drie extra dagen zijn onbetaald. Vaders krijgen nog steeds maar 10 procent van de vier extra weken die moeders betaald krijgen om te zorgen. En dat geldt ook voor moeders zoals ik: lesbische en bi-moeders van wie de vrouw bevallen is van hun kindje.
In Nederland hebben we natuurlijk wel een ‘oplossing’ bedacht voor het feit dat de partner al na een paar dagen weer op zijn werk moet zitten. De overheid betaalt om de kersverse moeder te helpen! Deze kraamverzorgster komt een paar nieuwe dingen aanleren maar vooral ook ‘aanpakken’. Ze neemt taken over die de andere ouder prima had kunnen doen. Het tegenovergestelde van de huidige trend dat we eerst een oplossing zoeken in het ‘eigen netwerk’. Kunnen papa’s dan geen luiers verschonen, geen flesjes maken en niet wakker worden van een huilende baby?
Als lesbische vrouw word ik wel eens beschuldigd van ‘mannenhaat’ (‘waarom zou je anders lesbisch zijn?’). Maar ik neem het graag op voor deze mannen. Mannen slaan niet paars uit als ze babypoep ruiken en het lukt vaders ook om hun baby te knuffelen of in slaap te wiegen. Het is zelfs wetenschappelijk aangetoond. Papa’s die evenveel zorgen voor hun kind als de moeder, reageren net zo sterk op het gehuil van hun kindje als de mama’s.
Onze minister van Sociale Zaken denkt gelukkig niet ‘het is gewoon meer iets voor vrouwen’, of: ‘mannen zijn nou eenmaal zo.’ Hij heeft de eerste babystapjes gezet met drie extra onbetaalde dagen. Maar grotere stappen zijn nodig voor een omslag in hoe wij denken. Dat de man niet meer de onmisbare factor op de werkvloer is. Dat zorg voor je kinderen net zo belangrijk wordt als geld verdienen. En dat we het allemaal belachelijk vinden dat mama 26 betaalde dagen meer zorgverlof krijgt dan papa. Alleen maar omdat ze vrouw is.
Hanneke Felten, Projectleider Emancipatie en Inclusie bij Movisie. Deze column verscheen gisteren ook in Trouw.