Geen verplicht quotum instellen voor Wajongers

Het kabinetsvoornemen om het aantal Wajongers terug te dringen is een stap terug. Maar de quotaregeling die Job Cohen en de oppositie voorstaan is ook niet werkbaar, zo blijkt uit ervaringen in het buitenland. Het is beter om werkgevers kennis laten maken met jonggehandicapten.

In april presenteerde het kabinet een notitie waarin de hoofdlijnen van een nieuwe wet worden geschetst: de Wet Werken Naar Vermogen (WWNV).  Het doel van de wet is te komen tot één regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt waarin de Wet Werk en Bijstand (WWB), de Wet Investeren in Jongeren (WIJ), de Wet sociale werkvoorziening (Wsw) en de Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wajong) worden samengevoegd.

Dit wetsvoorstel heeft grote consequenties voor Wajongers.  Als het aan het kabinet ligt, blijft de Wajong bestaan, maar wordt deze beperkt tot volledig en duurzaam arbeidsongeschikten.  Jonggehandicapten die niet kunnen werken en die na 1 januari 2013 instromen in de Wajong blijven recht hebben op 75 procent van het wettelijk minimumloon zonder een partner- en middelentoets. De jonggehandicapten die wel kunnen werken, vallen straks onder de WWNV. Hun inkomen wordt dan wel getoetst aan het inkomen van de partner of andere middelen.

Het kabinet kan hiermee fors bezuinigen, omdat  de hoogte van de WWB als inkomensnorm gaat gelden en die is lager dan de huidige Wajonguitkering.  Bovendien is de verwachting  dat de instroom in de Wajong zal afnemen door strengere toetsingen. De hervormingen moeten leiden tot een bezuiniging van een kleine 2 miljard euro.

Buitenlandse ervaringen met een quotaregeling
Zoals Cohen betoogt op nu.nl,  is er helemaal niets op tegen dat jonggehandicapten geen uitkering meer krijgen, mits daar een fatsoenlijke baan tegenover staat. Hij pleit voor het invoeren van een quotaregeling voor (middel)grote bedrijven. Werkgevers zijn dan verplicht een bepaald aandeel van hun medewerkers te laten bestaan uit personen met een arbeidsbeperking. Dit voorstel wordt gesteund door D'66 en Groenlinks, maar de coalitie wil er niets van weten.

En terecht in mijn ogen. Zeker wanneer je kijkt naar buitenlandse ervaringen. In Duitsland zijn zowel publieke als private werkgevers met meer dan 20 werknemers verplicht om 5 procent van het aantal arbeidsplaatsen ter beschikking te stellen aan zwaar gehandicapte werknemers. Ierland kent ook een verplichte quotaregeling, maar dit blijft beperkt tot publieke werkgevers. In Tsjechië zijn werkgevers met meer dan 25 werknemers verplicht om 4 procent van hun staf te laten bestaan arbeidsgehandicapten. Deze verplichting kan omgezet worden in de aankoop van goederen van werkgevers die 50 procent of meer arbeidsgehandicapten in dienst hebben. Groot-Brittannië heeft altijd een quotasysteem gehad. Echter, met de invoering van de Disability Discrimination Act in 1995 is deze ineffectieve quotaregeling afgeschaft.

Uit onderzoek blijkt dat in landen met een quotaregeling de middelen,  maatregelen en politieke wil ontbreken om er voor te zorgen dat de bedrijven (en de overheid zelf) zich ook houden aan de verplicht opgestelde quota. De quota-systemen blijken zodoende in geen van de landen goed te werken. Er kan nu in Nederland wel een heel systeem opgetuigd worden voor de handhaving, maar het zou beter zijn deze tijd en middelen te besteden aan het daadwerkelijk begeleiden van arbeidsgehandicapten richting de arbeidsmarkt. Zeker nu het plan is om de re-integratietaak over te hevelen van het UWV naar gemeenten en ook fors gesneden gaat worden in het re-integratiebudget.

Kennis maken met jonggehandicapte werkt veel beter
Werkgevers die al jonggehandicapten in dienst hebben of in hun persoonlijke omgeving iemand kennen met een beperking, zijn eerder geneigd een jonggehandicapte aan
te nemen. Er kan dan ook meer werk worden gemaakt van het laten kennismaken van jonggehandicapten met potentiële werkgevers. Het is naïef te denken dat mensen
met arbeidsbeperkingen gelijke kansen hebben op de arbeidsmarkt.

Er zijn andere vormen denkbaar om de arbeidskansen van jonggehandicapten te verhogen die geen verplichtend karakter hebben. In Denemarken hebben arbeidsgehandicapten het recht om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek en krijgen ze voorrang bij vacatures in de publieke sector. Dit recht is net als de quotaregeling een vorm van ‘positieve discriminatie’, maar dan één met een minder stigmatiserend karakter.

Nieuwe wet is een stap terug
De Nederlandse Wajongregeling is uniek in Europa. Nu zou dit in het huidige tijdsgewricht al snel tot de conclusie kunnen leiden dat een afzonderlijke regeling voor jonggehandicapten dus niet nodig is, als andere landen een dergelijke regeling ook niet hebben. Die conclusie is echter voorbarig.

In Nederland is veel meer bekend over Wajongers dan over jonggehandicapten in andere landen. Daardoor zijn nieuwe ontwikkelingen snel te signaleren en is het eenvoudiger om gericht beleid te ontwikkelen. En dat deed Nederland met de nieuwe Wajong die in 2010 is ingevoerd. Nederland heeft in verhouding tot andere landen veel jongeren met beperkingen die toch aan het werk zijn, zo blijkt  uit een vergelijkend onderzoek onder Europese landen. Met de recente Wajong-wetswijziging loopt Nederland voorop in Europa.  De voorgestelde WWNV zal in die zin een stap terug betekenen.

Irmgard Borghouts–van de Pas is als senioronderzoeker verbonden aan ReflecT, Tilburg University

Dit artikel is 3243 keer bekeken.

Reacties op dit artikel (1)

  1. PVDA en CDA hebben deze jongeren eerst massaal in de WAJONG gedumpt, (goed voor de ww cijfers) En nu dit nieuwe kabinet de rommel moet opruimen worden ze asociaal genoemd. Een heleboel van deze jongeren hebben nu een enorm stempel met ONGESCHIKT op hun voorhoofd. Dit terwijl er vaak niet zo heel veel mis met ze is. Ook zitten ze nu vaak al jaren met een uitkering en zijn moeilijk weer aan het werk te krijgen. Dit had nooit kunnen gebeuren als ze bij de poort strenger hadden geselecteerd en alleen de jongeren waarvoor deze regeling bedoelt was hadden toegelaten. Ik ken zelf ook een paar jongeren die dit is overkomen en hoor het ook van andere mensen, zelfs ouders die niet meer weten wat ze met deze “nutteloze niksnutten” aanmoeten. Vaak zitten ze de hele dag achter de computer. verschrikkelijk

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.