‘Kabinet, voorkom dat mensen ziek worden door armoede’

Zorgbestuurders, hoogleraren en prominenten roepen in een open brief het kabinet op er alles aan te doen te voorkomen dat mensen ziek worden door armoede.

Iedereen in Nederland moet een gelijke kans hebben op een zo gezond mogelijk leven. Om dat te bereiken moet de ‘bestaanszekerheid’ worden gegarandeerd: een stabiel en voldoende besteedbaar inkomen en de mogelijkheid tot gezond eten, onderwijs en veilig werken en wonen. Dit is een van de kernpunten van de open brief aan het kabinet van artsenfederatie KNMG en ruim zeventig organisaties, waaronder Movisie.

Andere ondertekenaars zijn (academische) ziekenhuizen, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, de Sociaal Economische Raad, FNV, de Nederlandse Zorgautoriteit, GGD GHOR Nederland, sportkoepel NOC-NSF en verschillende ouderen- en jongerenbonden. De brief wordt aangeboden aan minister Schouten van Armoedebeleid en staatssecretaris Van Ooijen van Volksgezondheid.

Bestaanszekerheid is een belangrijke sleutel tot de oplossing

Veel artsen hebben nu het gevoel dat ze vooral aan symptoombestrijding doen. Ze schrijven slaappillen voor aan mensen die wakker liggen omdat hun baan op de tocht staat. Een kind met astma veroorzaakt door een schimmelig huis, krijgt een puffer. Het is dweilen met de kraan open, vinden de ondertekenaars. 'Bestaanszekerheid is een belangrijke sleutel tot de oplossing', zegt KNMG-voorzitter René Héman: 'Dagelijks zien artsen en andere professionals mensen met gezondheidsproblemen waarvan de oorzaken en oplossingen buiten het medische domein liggen. Wie voortdurend ieder dubbeltje moet omdraaien, kan in de supermarkt niet anders dan kiezen voor de goedkoopste optie, wat vaak ook de ongezondste is. Het vergroten van de kans-gelijkheid leidt tot een gezonder leven voor iedereen.'

Brede steun

Leefstijl en de sociale en fysieke omgeving bepalen voor bijna zeventig procent iemands gezondheid. De impact van de medische zorg op gezondheid van mensen is slechts elf procent. Dat artsen het probleem niet alleen kunnen oplossen, blijkt uit de brede steun voor het initiatief van de KNMG. Onder anderen Jet Bussemaker (Raad voor Volksgezondheid & Samenleving), Lea Bouwmeester (Federatie voor Gezondheid), Kitty Jong (FNV), Marcel Levi (Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek), Ad Melkert (Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen) en André Rouvoet (GGD – GHOR Nederland) onderschrijven onze gemeenschappelijke oproep aan het kabinet om gezamenlijk te werken aan een oplossing.

Iedereen in Nederland verdient een kans op een zo gezond mogelijk leven, ongeacht in welke stad of wijk je wordt geboren, naar welke school je bent gegaan of wat je inkomen is. De ondertekenaars roepen minister Schouten van Armoedebeleid en staatssecretaris Van Ooijen van Volksgezondheid op om:

  • In te zetten op structurele verbetering van de bestaanszekerheid van mensen en het recht hierop wettelijk te borgen. We hebben het dan over een stabiel en voldoende besteedbaar inkomen en de mogelijkheden tot gezond eten, onderwijs, gezond en veilig wonen en werken.
  • Beleid te ontwikkelen met ervaringsdeskundigen. We moeten niet oordelen over de keuzes die mensen maken vanuit armoede, maar de vraag stellen waarom ze die keuze maken. Kijk lokaal wat er nodig is en ga gezamenlijk aan de slag in de wijk. Hiermee brengen we ook de menselijke maat terug en het zo nodige vertrouwen in de overheid.
  • Mee te werken aan de structurele verbetering van de gezondheid van de burger en dit te borgen. Daarvoor moeten lange termijn gezondheidsdoelen wettelijk worden verankerd zodat de urgentie om deze doelen te bereiken breed wordt gevoeld en opgevolgd.
  • Toezicht op naleving van deze doelen departement-onafhankelijk in te richten. Er zijn langdurige (dit gaat over decennia) en integrale oplossingen nodig, waarbij de kans op een gezond leven wordt verankerd in beleid op ieder niveau. De gezondheidsproblematiek kan niet geïsoleerd aangepakt worden. Om te voorkomen dat mensen ziek worden, is het van belang dat de gezondheid van de burger uitgangspunt is bij elk beleid: Health in all policies. Er moet een beoordeling worden gemaakt over wat de impact op de gezondheid van de burger is, ongeacht door welk departement of decentrale overheid het beleid wordt gemaakt.

De ondertekenaars pleiten voor onmiddellijke actie. In ons land overlijden mensen in een lagere sociaaleconomische positie gemiddeld acht jaar eerder dan mensen in een hogere sociaaleconomische positie. Ook leven ze gemiddeld drieëntwintig jaar in minder goed ervaren gezondheid. De gezondheidsverschillen tussen mensen nemen niet af, maar juist toe. Dat is onaanvaardbaar.

Er worden al veel maatregelen getroffen om de bestaanszekerheid te verbeteren, maar helaas met te weinig effect. De ondertekenaars vragen het kabinet met klem om hier extra werk van te maken.

René Héman, Voorzitter artsenfederatie KNMG

Klik hier voor de open brief, waarin de lijst van ondertekenaars is opgenomen.

Dit artikel is 1632 keer bekeken.

Reacties op dit artikel (4)

  1. Armoede ontstaat door politieke keuzes die gemaakt worden.
    In de praktijk produceert een maatschappij gebaseerd op een neoliberale economie waarbij iedereen zelfredzaam moet zijn een samenleving van welgestelden en armen in een sociaal economische positie. M.n. de introductie van marktwerking binnen de gezondheidssector heeft deze situatie verergerd.
    Ziekenhuizen moeten thans werken met budgetten die met zorgverzekeraars moet worden overeengekomen. Het werken met Diagnose Behandel Combinaties (DBC) is dan het instrumentarium van de artsen. Hun vrijheid van medisch handelen wordt hiermee beperkt en de gezondheid van de patiënten wordt zodoende niet goed geborgd.
    De sociale en maatschappelijke structuur van de gezondheidszorg dient te worden aangepakt.
    Artsen zouden dit ook als een thema moeten zien om de armoede onder de bevolking te kunnen bestrijden.

  2. Het regent manifesten en open brieven. Hier het KNMG, elders Canoy.
    Natuurlijk is het goed dat de zorgsector erop wijst dat structurele oorzaken van ziekten liggen in de sociaal-economische omstandigheden.. Maar we weten als sinds het wereldwijde epidemiologisch onderzoek van Wilkinson en Picket uit 2009 dat grote ongelijkheid ziekmakend is.
    Maar goed, dit is een breed gedragen signaal in onze polder..
    Het ene manifest richt zich op bewindspersonen van volksgezondheid en armoedebeleid , het andere op die van langdurige zorg, sociale zaken en volksgezondheid.
    Het wordt tijd een volgende stap te zetten en het gehele kabinet aan te spreken, inclusief dus premier en bewindslieden van economische zaken, financieen enz.
    Want de sociaal economische bron van ziekten wordt niet beinvloed door bovengenoemde vakdepartementen.maar door markten en informatietechniek. De neoliberale utopie is verbleekt maar het neoliberalisme is niet dood. Zoals Thijs Lijster in zijn nieuwste boek betoogt weten we donders goed wat er fout zit maar veranderen we weinig tot niets. Het neoliberalisme is geautomatiseerd en geinternaliseerd. Onze arme minister voor armoedebeleid heeft een Sisyfustaak, al lijkt voor het eerst de armoe te worden bestreden in plaats van de armen.

  3. Van een regering gaan we weinig verwachten. Maar als mensen hebben we keuzes die we samen kunnen maken. Wat concreet te regelen is, gaat over het invoeren van een basisinkomen. Al eerder maak ik duidelijk, dat een basisinkomen beschikbaar wordt, voor iedereen die niet zelf kan voorzien in het basisbedrag wat je ‘nodig’ hebt. Wie dat wel kan, door werk of andere vormen van inkomen, krijgt het bedrag dus niet. Voedselbanken gaan we inrichten voor het beschikbaar maken van overtollig voedsel. Tegen voedselverspilling. En dus niet meer voor het faciliteren van armoede.

    Als voedselbanken samen met het sociaal werk en de zorg, dus alle maatschappelijke organisaties, zich in gaan zetten voor het organiseren van een basisinkomen, zolang je dat nodig hebt, dan gaat het wel degelijk veranderen. De data die nodig zijn, zijn bij een gemeente vaak bekend. De overheid heeft zoveel data, dus is redelijk duidelijk, welke mensen we gaan voorzien van een basisinkomen. Wat als basisbedrag dus ‘genoeg’ is, voor je basislasten of kosten. Wie meer wil ontvangen, gaat dan aan de slag of werk doen. En als dat lukt, dan wordt het basisinkomen daarna minder of het stopt. Armoede is een kostenpost die mega veel geld vergt. Geld wat je anders kan besteden.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *