Niet alles is kommer en kwel, vijf hoopvolle ontwikkelingen

Ondanks de zoveelste lockdown en het gebrek aan perspectief ziet Marcel Canoy opvallend veel goed gaan. Niet alles is kommer en kwel. Zo draait de economie als een lier.

Een tijdje geleden heb ik mijn twitteraccount verwijderd. Voor mijn gevoel is het medium ontaard in een virtuele klaagmuur waar geen einde aan komt. Terwijl ik toch meer een man van de constructieve kritiek en oplossingen ben. Nu snap ik best dat de zoveelste lockdown en het gebrek aan een helder perspectief de mens niet vrolijk maakt. De donkere dagen voor kerst nopen tot een optimistische blik. Uiteraard in de vorm van een lijstje.

Ondanks alle ellende gaat er namelijk opvallend veel goed. Opvallend, omdat we in een crisis zitten die veel langer duurt dan ieders ergste nachtmerrie. Opvallend, omdat er daadwerkelijk grote schade is. Denk aan jongeren of ouderen die opgesloten zitten, de oversterfte of aan mensen die in de cultuur, horeca of evenementenbranche werken. Maar niet alles is kommer en kwel.

Hoopvol 1: De economie draait als een lier

In het begin van de crisis voorspelde het CPB nog een dramatisch effect op de economie. En de media gingen daar hard overheen zoals altijd. Het CPB en de media opereerden als hefboom van de angst. Nu was niet iedereen (ik noem geen namen) overtuigd van dit collectieve doemdenken, maar het zette wel de toon van negativisme. En nu? De laagste werkloosheidcijfers in tijden en verder allemaal keurige rapportcijfers. De economie is kennelijk weerbaarder dan de cijfermensen dachten.

Hoopvol 2: Gezondheidsschade beperkt

Het is altijd riskant om gezondheidsschade te relativeren. Er zijn immers vele mensen doodgegaan aan het virus, en er zijn mensen die het slachtoffer zijn van uitstelzorg. Voor je het weet ben je een cynische rekenaar die menselijk leed bagatelliseert. Maar als we daar afstand van kunnen nemen, zien we dat de schade veel groter had kunnen zijn. Eén van de redenen is dat mensen in tijden van crisis weerbaarder worden. De belangrijkste reden is evenwel (zoals ik hier betoog) dat artsen scherpere keuzes maken en daardoor veel zorg niet geleverd wordt die achteraf helemaal niet nodig, en mogelijk zelfs schadelijk was geweest. Het is ook opvallend dat de zorgpremies nauwelijks zijn gestegen.

Hoopvol 3: Internationale stabiliteit niet verslechterd

Is de wereld onveiliger geworden? Je zou zeggen van wel. Covid-gerelateerd geweld nam toe en tribale en regionale spanningen kunnen oplopen als het economisch spannend wordt. Toch zijn er ook tegenkrachten. Misschien helpt het dat er nu wel een stable genius in het Witte Huis zit, maar er is meer. Of het nu aan internationale solidariteit ligt, aan reisbeperkingen, of aan de aandacht die elk land nodig heeft in het bestrijden van het virus, ik zie zelf minder gehakketak en wapengekletter. En onderzoek wijst uit dat netto de stabiliteit in de wereld niet is verslechterd. Als Rusland en China zich nu ook nog een beetje koest houden, dan wordt het nog wat met de wereld.

Hoopvol 4: Polarisatie lijkt te dalen

Een voorzichtig hoopvolle ontwikkeling omdat er nog niet voldoende bewijs is. We zagen lange tijd juist verharding van standpunten en polarisatie, aangewakkerd door een minister die aanvankelijk olie op het vuur gooide en de media die altijd dol op relletjes is. Heb je een totaal bizar of pervers idee? Een plekje in een talkshow is gegarandeerd. Toch lijkt er een kentering te zijn. Ik hoor niet veel meer van de wappies, maar dat kan cognitieve dissonantie zijn omdat ik van twitter af ben. Tegenover de dichotomie gevaccineerden/niet-gevaccineerden staat het zogeheten ‘rally around the flag’ begrip, waarbij een crisis aanzet tot meer gemeenschapszin. Neem nu het feit dat zo’n 5 miljoen Nederlanders gevaccineerd zijn die (net als ik) geen voorstander zijn van 2G-beleid. Dat geeft de burger moed.

Hoopvol 5: Thuiswerken is een blijvertje

Niemand wordt vrolijk van de hele dag online vergaderen of colleges volgen. Begrijp me niet verkeerd. Toch hebben we opvallend weinig last ondervonden van het thuiswerken. Eigenlijk loopt het meeste gewoon door. Bij de Autoriteit Consument en Markt, waar ik ook werkzaam ben, zijn het werkplan 2020 en 2021 gewoon keurig uitgevoerd. Het zal elders niet veel anders zijn. In ‘gewone’ tijden zullen de voordelen van online vergaderen gecombineerd worden met de voordelen van fysieke aanwezigheid. Goed voor de productiviteit, goed voor de sfeer en goed voor het milieu door minder onnodig gereis.

Weerbaarheid

Zowel mensen als de economie blijken weerbaarder dan modellen voorspellen. Dat ontkent of bagatelliseert geen enkel individueel leed, maar is een hoopvolle kerstgedachte.

Marcel Canoy is hoogleraar aan de VU op het gebied van gezondheidseconomie en dementie, en adviseur van de ACM.

 

Foto: Dawid Zawiła via Unsplash

Dit artikel is 938 keer bekeken.

Reacties op dit artikel (3)

  1. “De laagste werkloosheidcijfers in tijden en verder allemaal keurige rapportcijfers. De economie is kennelijk weerbaarder dan de cijfermensen dachten.”

    Macro economen taal: met de economie gaat het goed zonder het over de mensen te hebben.
    Al die mensen met een flex- en nul uren contract die nu op straat staan worden niet meegeteld.
    Niemand krijgt nog een vast arbeidscontract en veel ZZP-ers zitten in de bijstand.
    Vele bedrijven liggen nu aan het financieel infuus en moeten alles terugbetalen.
    De belastingdienst weet hen te vinden waardoor de financiële toekomst voor veel bedrijven onzeker is. Maar met de economie gaat het verder goed.

  2. Met de lagere middenklasse en onderklasse gaat het niet goed. Er is aantoonbaar iets veranderd voor die groepen, men ervaart een gebrek aan grip op de toekomst, mensen uit deze categorie kunnen vaak niet thuiswerken, zijn de boksbal en ook ons stootkussen van de economie. Het individuele leed in die groepen is door het gebrek aan bestaanszekerheid, armoede en verborgen werkloosheid vrij groot. Daarom zou de gevloerde linkse oppositie speerpunten hiervan moeten maken, alleen zie ik dit niet meer gebeuren. Nederland als bedrijf, waar de zwakkeren erbuiten vallen dat is de toekomst voor deze groepen.

  3. De focus op een economie is waar we nu zijn. Een wereld die ‘bedekt’ wordt met plastic, met alle honger, onrecht en geweld. En dan straks naar andere planeten toe en daar zo verder gaan. Die planeten zijn nog niet leefbaar, maar de mens regelt dat ooit wel een keer. Dan blijft de aarde als ‘vuilnisbelt’ achter en gaat het verhaal ergens anders verder. De verslaving aan geld, niet als middel maar als doel, is waar het vast zit. Maar alles is ruilhandel, zo laat Lets zien. Het was ook ruilhandel waar mensen in Griekenland mee verder konden, toen het gewone systeem was ingestort.

    En dat is ook logisch, een lokale economie is vitaal en die verandert mee met vraag en aanbod. Ieder talent is dan een middel om overeind te blijven en wat je zelf niet kan, kan een ander wel, dat is het ruilen van diensten, talenten en goederen. Al zo ‘oud’ als de mensheid is ruilhandel. En in mijn eigen gemeente was ik de ‘moeder’ van een Letskring, waardoor je dat kan regelen voor jezelf wat je nodig hebt. En daar doe je dan iets voor terug en zo gaat dat al duizenden jaren. Als je 2 kokosnoten hebt, dan is die ene noot voor jezelf of je eigen mensen en die andere ga je ruilen voor iets wat je niet hebt. Of voedsel wat je zelf niet kan telen, kleding regelen of op de kinderen passen. Geld is geen realistisch systeem in tijden van crisis, maar de hulp van je ‘buren’ wel. Of je wijk of dorp.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *