Werklozen zijn schuldig tot het tegendeel is bewezen

Voor werklozen geldt tegenwoordig een heus werkloosheidsethos. Van bovenaf wordt opgelegd hoe zij zich dienen te gedragen bij hun zoektocht naar een nieuwe baan. Want enkel zijzelf zijn verantwoordelijk voor hun werkloze bestaan.

 

De moralisering van burgerschap lijkt inmiddels ook plaats te vinden ten aanzien van werkloosheid, waarbij van bovenaf een visie op het goede leven wordt verkondigd en opgelegd. Deze hiërarchische moralisering (Tonkens, 2006: 18) heeft ethische regels opgesteld over het gedrag waarmee werklozen horen te re-integreren op de Nederlandse arbeidsmarkt. Voor mijn onderzoek naar de betekenis van deze hiërarchische moraal voor arbeidsgeschikte werklozen bestudeerde ik zelfhulpboeken voor werklozen en het digitale tijdschrift ‘Werkblad’ van het uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (UWV).

Werklozen moeten positief in het leven staan

In het verkondigde werkloosheidsethos ligt de focus op cognitieve technieken die worden vereist om opnieuw de arbeidsmarkt te kunnen betreden. Kortgezegd is een deugdzame werkloze een optimistisch, actief, autonoom en open individu. Hij beschikt over een goede zelfdiscipline en zelfkennis en weet zich op unieke wijze te presenteren. Werklozen moeten positief in het leven staan en zich niet laten afleiden door emoties als somberheid, verdriet, woede of paniek die het gevolg kunnen zijn van het ontslag, weinig aanbod van werk en afwijzingen op sollicitaties. Deze ‘negatieve’ gevoelens beschouwt men als een belemmering in de voortgang van de re-integratie. Een persoon op zoek naar een baan dient rationeel te handelen en z’n emoties te beheersen, verondersteld wordt dat negatieve emoties enkel het proces vertragen.

Om die reden dragen experts een optimistische levenshouding aan als afweermechanisme tegen negatieve emoties. Deze houding richt zich op het voorkomen en onderdrukken van op de loer liggende onwenselijke gevoelens. Het volgende citaat is exemplarisch voor de gewenste werking van een optimistische kijk op het leven:

‘Weet dat je de keuze hebt om het anders aan te pakken. Heb je de neiging om te klagen begin dan eens met één klaagloze dag. Kijk hoe dat voor je is. Op die dag mag je alleen positief over je ontslag praten en denken. Je kunt bijvoorbeeld bedenken wat je ontslag je kan opleveren in termen van nieuwe kansen, leukere collega’s, uitdagender werk, werk dichter bij huis of eventueel financieel voordeel.’ (Van Venrooij, 2011: 26).

Naast deze vorm van emotional labour (Hochschild, 1979), probeert men ook op andere manieren de ervaring van bepaalde emoties te veranderen. Experts schrijven andere definities en meningen aan de situatie toe waardoor andere feeling rules ontstaan, Hochschild noemt dit framing rules (1979: 566). Zij willen daarmee een verandering in de conventionele gevoelens over werkloosheid bewerkstelligen. Een manier waarop dat gebeurt is het normaliseren van ontslag, zoals dat bijvoorbeeld te zien is in de ondertitel van het zelfhulpboek van Pittie & Harder: Ontslag als stap in je loopbaan (2011). Door ontslag te verkondigen als een normale stap in een carrière worden andere regels gepostuleerd en nieuwe conventies omtrent emoties aangedragen. Het blijft daarbij niet enkel bij normalisering, werkloosheid is zelfs de eerste stap naar succes volgens de titel van Dirkse & Van den Hoeven (2010). En, dat succes heb je in eigen hand.

Werkloosheid volgt uit keuzes gemaakt door het individu

Werklozen dienen zich actief in te zetten voor hun eigen welzijn. Zij worden aangesproken op hun eigen verantwoordelijkheid alsof dat hét antwoord is op werkloosheid. Uiteraard zijn activiteit en een optimistische levenshouding effectievere methoden dan bij de pakken neerzitten. Werkloosheid wordt zo echter niet als een sociaal-structureel probleem benaderd, maar als een individueel probleem. Het werkloosheidsethos spreekt niet over sociale, politieke of economische factoren die met het probleem hebben te maken; het werkloze individu dient voor zichzelf te zorgen.

Deze ethiek neigt naar een regime of the self. In dat stelsel wordt iedere burger beschouwd als een calculerend en ondernemend subject, dat actief vorm geeft aan zijn of haar leven door middel van keuzes en zich aanpast aan risico’s en angsten (Rose, 2007: 154). Het zelf wordt als een onderneming gezien waarmee iedereen de potentie heeft tot succes. De enige voorwaarde daarvoor is dat het actief, autonoom en doelgericht handelt, iedereen heeft immers gelijke kansen. Deze meritocratische denkwijze insinueert dat (langdurige) werkloosheid volgt uit keuzes gemaakt door het individu, dat het een directe uitkomst is van individuele handelingen.

Werklozen zijn potentiële free riders

Logische gevolgen van een dergelijke governmentality zijn een stigma en dwingende maatregelen voor werklozen die niet aan de normen voldoen. Volgens deze denkwijze profiteren zij immers van de verzorgende diensten van de staat doordat zij er zelf voor kozen om zich niet aan te passen aan de heersende gedragsstandaarden en te participeren in de samenleving. Zo worden arbeidsgeschikte werklozen in de brochures van het UWV benaderd, als potentiële free riders - mensen die bewust niet bijdragen, maar wel profiteren. Door middel van het opstellen en controleren van plichten probeert het UWV deugdzaam gedrag onder werklozen te produceren. Met de huidige digitalisering van het contact tussen werkloze en UWV-medewerker via de ‘Werkmap’ ontstaat er een verhouding waarin de klant enkel een uitkering ontvangt als hij de vereiste informatie levert. Werklozen zijn dus eigenlijk schuldig tot het tegendeel is bewezen.

Sommige gemeenten verplichten langdurig werklozen in onze participatiesamenleving tot onbetaalde arbeid. Dit kan worden opgevat als een dwingende sanctie tot deugdelijk gedrag; een vaste structuur, uitbreiding netwerk, actief zijn, enzovoort. De onbetaalde arbeid wordt eveneens gezien als een tegenprestatie voor de schijnbare schade die de werkloze aanricht (NOS, 2012). Daarmee verschilt het niet veel van een taakstraf, die ook correct gedrag wil stimuleren en een tegenprestatie van de dader is voor de veroorzaakte schade.

Bram van Vulpen studeert sociologie aan de UvA. Dit artikel is een samenvatting van zijn bachelor scriptie uitgevoerd onder begeleiding van Marguerite van den Berg en Rogier van Reekum. De scriptie is hier te downloaden.

Literatuur:

Dirkse, S. & I. van den Hoeven (2010) Ontslagen: of hoe werkloosheid de eerste stap naar succes kan zijn. Tielt: Lannoo.

Hochschild, A.R. (1979) ‘Emotion Work, Feeling Rules, and Social Stucture’. American Journal of Sociology 3 (85): 551-575.

NOS (2012) ‘Meer werklozen verplicht tot vrijwilligerswerk’, 23 augustus 2013

Pittie, C. & C. Harder (2011) Maak er werk van: Ontslag als stap in je loopbaan. Houten: Spectrum.

Rose, N. (2007) The Politics of Life Itself: Biomedicine, Power, and Subjectivity in the Twenty-First Century. P. Rabinow (ed.) New Jersey: Princeton University Press.

Tonkens, E. (2006) ‘Inleiding: Als je het doet, doe het dan goed’. In: E. Tonkens, J. Uitermark & M. Ham (red.), Handboek moraliseren: burgerschap en ongedeelde moraal. Amsterdam: Van Gennep: 7-22.

Venrooij, M. van (2011) ONTSLAG! Welke Keuze Maak Jij?: Leer Effectief Solliciteren. Rotterdam: Calbona Uitgeverij.

 

 

Dit artikel is 7739 keer bekeken.

Reacties op dit artikel (24)

  1. De gemeentes sluiten hierbij aan en gaan nog een stapje verder.
    Het is allemaal uw eigen schuld, als u wilt werken dan vind u werk.
    Maar kijk nu eens naar uw uiterlijk en uw leefgewoonten.
    Wij verplichten u een positieve houding aan te nemen, te sporten en gezond te gaan leven. Daartoe hebben wij besloten dat u verplicht (op straffe van een sanctie als u niet meewerkt) de training te gaan volgen die wij voor u hebben bedacht.
    Iedere week gaat u sporten, u krijgt begeleiding van een mental coach en van een dietist. Daarbij werkt u 5 dagen per week ………
    En het mooie van dit alles, het is gratis en voor niets (Oh ja ,ook het werk)
    Na dit traject heeft u natuurlijk nog steeds geen betaalde baan, maar u staat wel helemaal anders in het leven ……….. zucht

  2. De titel is wel erg optimistisch gekozen. Schuldig tot het tegendeel is bewezen? Nergens uit het stuk blijkt dat op een goed moment het tegendeel zich aandient, de onschuld. Dat kan ook niet, want met de huidige arbeidsmarkt zijn er gewoon veel en veel te weinig banen. Maar een verwijzing naar een externe oorzaak voor werkloosheid wordt bij voorbaat afgewezen (klaagdag, slachtofferrol). Dus werklozen zijn schuldig. Punt.

  3. Een goed artikel. De manier waarop nu tegen werkloosheid wordt aangekeken is simplistisch en soms zelfs narcistisch. Mijn inziens is het met name het resultaat van een veranderde maatschappij en politiek. Ons land is in rap tempo individualistischer en egoistischer geworden. In de jaren 80 liep de werkloosheid op, maar was een van de maatregerelen de ADV. Hierdoor gingen mensen minder uren werken en kwamen er meer vacatures vrij. De pijn van de crisis werd in feite door mensen gedeeld. In het huidige politieke (VVD) klimaat zijn dit soort maatregelen uit den boze. Het wordt inderdaad gewoon gezien als een individueel probleem en geen maatschappelijk probleem. En de werkloze moet zich hier zelf maar uitredden want het is ook zijn schuld. Dat de overheid door continue bezuinigingen actief bijdraagt aan het vergroten van de werkloosheid wordt hierbij (mede uit eigenbelang) niet erkend. Er wordt ook iet erkend dat we in de grootste crisis zitten sinds misschien wel de jaren 30, waarbij een oplopende werkloosheid dus iets is waar veel mensen niets aan kunnen doen. Tenslotte wordt ook niet erkend dat een verloren generatie hoger opgeleiden slecht is voor de kenniseconomie op de langere termijn. En ook niet dat dit wel degelijk een maatschappelijk en economisch probleem is. De analyse die de politiek trekt is zonder meer verkeerd. Al zie je onder het nieuwe VVD/PvdA regering wel een iets menselijkere houding ontstaan ten opzichte van werkloosheid dan bij het vorige (populistische) kabinet. Maar de werkloosheid gaat nog wel een groot probleem blijven in veel Europese landen, waaronder zeker ook Nederland.

  4. Een tijdje terug hoorde ik nog weleens de opmerking: “Als je maar wil werken, dan vind je in Nederland werk”. Durft iemand dat nog te zeggen?
    (Doet het goed op verjaardagen!)

  5. In feite zegt de politiek dat alleen de politiek geen eigen verantwoordelijkheid hoeft te nemen en mag falen. Als politici falen krijgen ze immers gedurende lange tijd wachtgeld. En ze hoeven daarnaast geen eigen verantwoordelijkheid te nemen. Want er zijn voor politici met wachtgeldregelingen weinig dwangmiddelen om te solliciteren of banen te accepteren.
    Burgers moeten daarentegen ten alle tijden eigen verantwoordelijkheid nemen. En daarnaast mogen ze geen slachtofferrol aannemen. En zelfs als ze aan alle eisen voldoen zijn ze nog min oof meer schuldig. Zoals goed in het artikel beschreven wordt.
    Daarentegen mogen politici zelf natuurlijk wel klagen en de slachtofferrol aannemen. In een uitzending van eenvandaag van een half jaar geleden waren ex tweede kamer leden van onder andere CDA in beeld die werkloos waren en zaten te klagen over hoe weinig kansen ex-politici in het bedrijfsleven krijgen en hoe stuitend ze dit toch wel vonden.
    Weer eens een voorbeeld van de dubbele moraal van de Nederlandse politiek. Heel veel eisen van de ander, maar erg lage eisen aan hun eigen verantwoordelijkheid stellen.

  6. Inderdaad een prima artikel, ik denk dat bijna iedereen die werkloos is geraakt wel met een aanvulling kan komen t.a.v. het gevoel dat je een profiteur bent die niet meer aan het werk wil.
    Zelf moet ik als 60 plusser een training gaan volgen bij het UWV, STERKER NAAR WERK is de mooi gevonden naam van de training.
    Het is een training van 11 bijeenkomsten waar je wordt geleerd om te solliciteren op iets wat er bijna niet is.
    Volgens mij is het altijd handig om SMART doelen te stellen als je iets wilt ondernemen.
    Specifiek-Meetbaar-Acceptabel-Realistisch/Relevant-Tijdgebonden.
    Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de training welke ik moet volgen voldoet aan deze criteria.
    Maar ja, er is ruim 65 miljoen uitgetrokken om de oudere werkloze aan het werk te gaan helpen.
    Of wordt dit geld gebruikt om de UWVers aan het werk te houden.
    Om de oudere werkloze van allerlei cursussen te voorzien houd je natuurlijk de coaches bij het UWV aan het werk.
    En we moeten maar wel komen opdagen anders hangt het zwaard van het korten op je uitkering boven je hoofd.
    Misschien hoeft de werkloze niet in de slachtoffer rol, maar hij is wel het lijdend voorwerp.
    En even op Rob reageren, weet je wel zeker dat de huidige regering het beter met ons voor heeft, moet je eens lezen wat Jetta Klijnsma allemaal voor plannen heeft!

  7. Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb NIET te zien, realiseren en begrijpen dat in een wereld waar producten goedkoper gemaakt worden er meer en meer mensen werkeloos worden, dat goedkope goederen waardeloos zijn als er minder mensen zijn die ze kunnen kopen omdat zij GEEN inkomen hebben.

    Het aantal mensen dat op de armoedegrens leeft is gegroeid sinds de introductie van “positief denken”.

    Positief Denken – Wet van Aantrekking – Het is allemaal hersenspoeling!

    Je zult versteld staan te zien dat dingen van kwaad naar erger zijn gegaan en alhoewel je een schijnbare vooruitgang boekt – de vooruitgang gebeurt ten KOSTE van Menselijk Leven en het fysieke – de grond van deze fysieke realiteit. Bekijk het eens en onderzoek voor jezelf wat er gebeurt als je begint met positieve zoete praatjes TEGEN JEZELF – kijk eens hoe je dan een nepidentiteit creëert gebaseerd op deze ‘positieve gevoelens’ en hoe je begint de praktische implicaties van ons huidige economische systeem te veronachtzamen en je alleen te focussen op je eigen geluk.

    Het is leugenachtig en het is erg gevaarlijk.. niet alleen voor jezelf maar voor het geheel van de mensheid. We vragen je je overwegingen die gebaseerd zijn op zelf-gesprek, backchat die positief is en de actuele realiteit veronachtzaamt te overwegen. – Bernard Poolman

    Het verkondigde werkloosheidsethos is dus in wezen hersenspoeling — dat is ook niet vreemd want degenen die dat ethos menen te moeten uitvoeren zijn immers ook gehersenspoeld door dit systeem/via hun geest. De actuele realiteit laat een wereldwerkloosheidscijfer zien van 50% en dat zal niet stoppen voordat er voldoende mensen wakker worden en opstaan om een nieuw systeem in te voeren gebaseerd op geven wat je zelf zou willen ontvangen en een ander doen wat je wil dat jou gedaan wordt, dit zal de economie revitaliseren. Zie Basisinkomen-/Leefbaar Inkomen Gegarandeerd systemen. De afschaffing van het huidige falende systeem is nakenden. Uitkeringen zullen daarmee vervallen in het nieuwe economische model alsook de discussies omtrent werklozen als zijnde vee. Kijk altijd naar degenen die er multimillion rijk van worden, dan zie je het werkelijke kwaad van deze wereld.

    Belangrijk Zelfonderwijs van de Realiteit:

    The Power Principle
    http://metanoia-films.org/the-power-principle/

    The Trap
    http://archive.org/details/AdamCurtis_TheTrap

    Psywar
    http://metanoia-films.org/psywar/

    Human Resources: Social Engineering in the 20th Century
    http://metanoia-films.org/human-resources/

    The Century of the Self: Part 1- Happiness Machines
    http://youtu.be/prTarrgvkjo

  8. Artikel wordt helaas van een kant belicht.
    Heel veel werkzoekende zitten thuis door de crisis.
    Kunnen we nu de regering aanwijzen als schuldige van de crisis in ons land?
    Lijkt me kort door de bocht.

  9. op: werklozen zijn schuldig tot het tegendeel is bewezen.

    Wie werk heeft, ontkent liever dat werkloosheid hem/haar morgen ook kan treffen. Het schuldig verklaren van de werkloze is van daaruit als een cognitieve strategie te begrijpen. Maar is het ook een effectieve strategie? Ik meen het te mogen betwijfelen (-:

  10. Een waar stuk….. Goed om deze zienswijze aandacht te geven. Het doet mij denken aan eerdere ervaringen, maar dan met kanker hebben en de manier waarop je wordt aangesproken op eigen verantwoordelijkheid voor, na en tijdens kanker. Daarbij geldt bijna hetzelfde als bij werkeloosheid als je bovenstaande lijn doortrekt: “eigen schuld totdat het tegendeel is bewezen’. De beste stuurlui staan zeker weten aan wal en roepen je vanuit veiligheid en zekerheid toe: ‘wel positief blijven he’! Ik lach er maar om. Da’s ook positief 😉

  11. Het is heel simpel als er 100 werkelozen zijn en maar 10 banen omdat de rest is wegbezuinigd omdat de overheid liever banken overeind houdt dan de ‘ zwakkere’ burger. Wie zijn verantwoordelijkheid is het dan ? Als je op school bijna alleen nog maar leert taal en rekenen en je leert je Talenten niet gebruiken omdat je op school al moet presteren om je toetsen goed te maken, dan krijg allemaal kudde dieren !! Robotten die leren toetsen te maken en hoe beter en sneller je iets kan hoe productiever je bent voor de maatschappij. Kinderen worden op school al geleerd om te luisteren en je aan te passen. Kinderen die ‘anders’ zijn of juist bijzonder vallen al snel af. Zij zijn niet productief genoeg voldoen niet aan het tempo en de waarden en normen van deze tijd. Wat doen grote mensen die geleerd hebben om een baan te hebben en je verteld wordt wat je moet doen deze mensen weten niet beter dan te wachten op een passende vacature. Als je dan een baan hebt dan mag je blij zijn dat je alles er nog van kan betalen en nog tijd hebt voor je gezin en je kinderen of je zieke moeder/vader… Er is een fundamenteel probleem in de maatschappij en dat is dat alles maar meer moet zijn en om geld gaat. We moeten terug naar de kwaliteit. Iedereen telt en ieder heeft zijn talent met al deze talenten moeten we samen een betere sociale en duurzame wereld creëren. Daarom zijn er ook veel kinderen die zogeheten buiten de boot vallen, anders zijn. Deze kinderen zijn nodig om dat zij ‘ out of the box ‘ denken !! Mensen in de bijstand kan je laten werken onder dwang omdat je ze anders het brood uit de mond haalt. Wat voor land krijgen we dan? Wat voor voorbeeld geven we onze kinderen ?!! Het leven moet om kwaliteit gaan en het benutten van je ’talenten’ samen zijn en zorgen voor de mensen van wie je houdt. Bijstand hoort een vangnet te zijn waarin er moet worden gekeken naar je talenten en je kwaliteiten. Als daar geen passende baan voor is dan hoort de Gemeente en de overheid een vorm te creëren waarbij we allemaal meetellen. Werkgevers die niet alleen in geld denken maar ook ruimte geven voor zorg voor de naaste en tijd voor jezelf. Werkplekken horen plekken te zijn waar jij je kan ontwikkelen en jij als mens er weer toe doet !!! Het probleem is dat deze overheid op geld gericht is en niet op mensen !! Het land is zo sterk als de zorg voor de zwakste!!

  12. Helaas moet ik aan den lijve ondervinden hoe het systeem “werkt”, maar wil daar best nog het één en ander aan toevoegen. Er zijn namelijk uitersten in de benadering. Men wil bij het UWV dat je binnen de kortst mogelijke tijd aan het werk bent; een wens die ik zelf ook heb. Er dienen zich echter een aantal zaken aan die als werkloze op het pad komen. Ten eerste de mogelijkheden om jezelf als werkloze “up to date”te krijgen voor de arbeidsmarkt. Na ruim 25 jaar van werken heeft het schrijven van een sollicitatiemail of -brief ook een evolutie doorlopen, net als gebruik van sociale media bij het solliciteren. Hier kan het UWV er dus in bijdragen dat de werkloze hierin de kennis kan oppoetsen, maar bij benadering van het instituut word niet thuis gegeven. Er is geen budget voor…. Daarnaast kun je als werkloze niet zorgen dat je jaren jonger word en daarmee voor een werkgever “aantrekkelijker”. Schuldig aan werkloos zijn en blijven is een combinatie van factoren, die de werkloze, ondanks een positieve instelling, actief solliciteren en alle ander activiteiten die worden ondernomen (op eigen kosten uiteraard) niet kan beïnvloeden. De crisis heeft een zeer ruime keuze aan arbeidskrachten voor de werkgevers die wél vacatures hebben tot stand gebracht. En als je dan ondanks ruime kennis, ervaring en juiste instelling, toch “te oud” bent, is dat onomkeerbaar. Hoewel je natuurlijk nooit afgewezen word op het “te oud” zijn, in verband met leeftijds discriminatie. Kortom, vanuit de instanties ben je wellicht schuldig aan het feit dat je werkloos bent geworden, dat verandert niet de omstandigheden, waarmee je als werkloze te maken hebt om aan het werk te komen.

  13. “Helaas is mijn ww afgelopen en moest ik bij de gemeente aankloppen voor bijstand. Van de klantmanager kreeg ik de vraag: Hoe kan het dat je met zo`n mooi cv nog steeds niet aan het werk bent. Tja, ik ben 55 plus en solliciteer me een ongeluk, helaas zonder resultaat. Sorry klantmanager u heeft gelijk, eigen schuld !!

  14. Géén enkel vlak van dit hele ‘artikel’ is optimistisch. Je hebt mensen die bewust werkloos zijn en mensen die daar niet bewust voor gekozen hebben. De juiste psychologische wijze is dan om mensen te stimuleren mee te doen in de maatschappij. Maar wat doet de regering daaraan? Die heeft al bepaalde ‘klasse’ systemen voorgeschoven. Al deze redeneringen, in dit ‘artikel’, is niet bewezen op feiten, eerder op meningen, daarom moet je het maar met een korreltje zout nemen. Ik verwijt niemand die in kwijtschelding, ziektewet, uitkering, hypotheek of dergelijke zit, sommige keuzes maak je en andere weer niet. Jij hebt géén enkel benul van wat de ander mankeert, en met de tijd komt bijna iederéén aan de beurt. Ook de personen die in deze samenleving hun steentje hebben bijgedragen. Of dat nou werk is of niet. En niemand is de ander uitleg verantwoordelijk. Het is toch van de zotte dat er mensen rondlopen en zich schamen dat ze géén baan hebben, een gekochte woning, jaarlijkse vakanties. Dat is allemaal luxe, als jij dat voor elkaar kunt krijgen, is dat fijn. Loop er niet mee te koop, want dat zegt véél over jou. Ik word er zo woedend om dat mensen een bepaald stereotype en beeld hebben van werklozen. Ik zal ook voor elk persoon opkomen die dat nodig heeft. Een ander er op neer aan kijken omdat zij werkloos zijn, de maatschappij heeft hen al verstoten, dan heeft de maatschappij niet langer het recht om deze mensen te denigreren. En het interesseert mij echt weinig wat je gestudeert hebt en nu doet als functie, zolang jij als een robot te werk gaat, blijf maar uit mijn buurt. De samenleving is hard, maar dat wil niet zeggen dat je de ander mag denigreren want dan krijg je mensen zoals mij in opstand. Waar je het lef vandaan haalt om het woord ‘optimisme’ in dit artikel te zetten, verbaasd mij ook enorm. Bram heeft sociologie gestudeerd, laat mij niet lachen. De samenleving kan minder van dit soort mensen gebruiken. Ga anders de politiek in als je het roer wilt omgooien in het hele systeem. Zo doe je nog eens wat nuttigs voor de werklozen.

  15. Dinsdag ochtend 8:49 7-12-2021
    ik lig nog op bed met wat sombere emoties. Een gedachte, waarom voel ik me toch zo negatief over het recht op een uitkering hebben.. waarom is de ervaring zo onproductief. doet me googelen vanmorgen naar hoop ik wat antwoorden, perspectieven. ik kom hier op dit 2013 artikel uit. MIND BLOWN.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.