INTERVIEW — Hoe ex-Rabo-topman Ralf Dekker bij Forum voor Democratie belandde

Ergens halverwege het gesprek zegt Ralf Dekker met een licht verbaasde blik: 'De standpunten van Forum voor Democratie zijn toch common sense! Het klimaateffect of de massa-immigratie; als je de feiten daarover eerlijk onder ogen ziet, zonder de framing door de media, dan kan je niet anders dan het met ons eens zijn.' Het is de rode draad door het betoog van het kersverse Statenlid voor Noord-Holland, Ralf Dekker: er zijn feiten en ‘frames’. De Nederlandse burgers worden misleid. En dat is ernstig, want onze cultuur staat onder druk.

Aan het woord is een witte man, maar hij is niet boos. In alle rust, met milde zelfspot, deelt Ralf Dekker (62) zijn gedachtes, ideeën en argumenten. Hij heeft persoonlijk ook geen reden om boos te zijn, als oud-topman van de Rabobank, waar hij ruim 8 ton per jaar verdiende, en grachtengordelbewoner. Ironisch: ‘Een witte-wijn-sipper, hè?' Maar hij heeft wel zorgen, en daarom maakt hij nu, bijna tot zijn eigen verbazing, deel uit van een politieke partij. Al is wat hem betreft Forum meer een culturele beweging, zo zal hij aan het eind van het gesprek zeggen. Maar daarover later. Nu eerst de vraag hoe dat pad eruitziet, de ontwikkeling van bankbestuurder tot Forum-Statenlid.

Hij is afkomstig uit een links-liberaal milieu. In zijn jeugdjaren, bekent Dekker, was hij korte tijd sympathisant van de PSP, een voorganger van GroenLinks. Daarna werd het 'iets in de hoek van D66 en later VVD', maar erg politiek was hij niet.

Hij studeerde eerst drie jaar geologie in Leiden, en vervolgens bedrijfskunde in Delft. Via de consultancy en automatisering trad hij in 1992 in dienst van de Rabobank, waar hij carrière maakte en in 2013 op de hoogste plek kwam als lid van de raad van bestuur. De Rabobank ontwikkelde zich in diezelfde tijd, onder leiding van Herman Wijffels en zijn opvolgers, tot een bank die duurzaamheid hoog in het vaandel heeft staan. Het politieke ontwaken van Dekker stond daar geheel los van en sloeg een totaal andere weg in.

Het begon met Fortuyn, zegt Dekker: 'Ik zag een welbespraakte, redelijke vent met onderbouwde meningen over migratie, cultuurvermenging en defensie. Mij stoorde hoe hij werd bejegend en gedemoniseerd.' Een volgende prikkel was het referendum over de EU-grondwet in 2005. Dekker was tegen, vanwege de ondermijning van de nationale soevereiniteit. 'De natiestaat wordt ten onrechte negatief geframed, die heeft juist positieve cohesie-aspecten.'

Over het referendum was hij enthousiast. 'Een open en goed debat, daar heb ik van genoten. Er was een hoge opkomst en bijna twee derde van de stemmers was tegen. Het viel alleen wel zwaar tegen dat de opinieleiders van het “nee-kamp”, Rouvoet en Plasterk, vervolgens zitting namen in een kabinet dat de referendumuitslag volledig naast zich neerlegde en de Europese grondwet nagenoeg ongewijzigd tekende.’

De gekte over het klimaat

Beslissend voor het ontluiken van zijn engagement is de gekte, zoals hij dat noemt, over de opwarming van de aarde. 'Het alarm zwelde aan, en als geoloog ging ik op zoek naar feiten. En die vertelden een heel ander verhaal. Het is allemaal grotendeels speculatie.'

Op internet ontdekte hij een gemeenschap van kritische wetenschappers. 'Ik was bepaald niet de enige, dat was ook een ontdekking, de media suggereerden iets anders.' Hij stak er veel tijd in. 'Na het werk, 's avonds, lezen, onderzoeken, uitdragen.' Hij is medeoprichter van de Groene Rekenkamer, waarvan hij eerst secretaris en later voorzitter was. 'Het doel: een quest for the truth, het verhaal over de opwarming en de menselijke rol daarin via CO₂-uitstoot is op diverse punten onzeker, veel alarmistische verhalen zijn wilde speculaties of zelfs baarlijke nonsens. De stelligheid is ongegrond.'

'De ideologische hoofdstroom bij de Rabobank was voor duurzaamheid, met grote zorgen over het klimaateffect. Dat ik daar anders over dacht, was geen probleem, er was ruimte voor verschillende meningen.' Omgekeerd had hij weinig moeite met de strategie van zijn bank. 'Duurzaamheid en klimaat verkopen. De Rabobank komt tegemoet aan een vraag. Als de samenleving in mijn ogen onzinnige investeringen wil doen, zoals in windmolens, wil ik dat best financieren.’

‘Wel heb ik intern gewezen op de langetermijnrisico’s voor de bank wanneer breed het inzicht doorbreekt dat windmolens niets uithalen maar wel veel geld kosten. Dat was een interessant gesprek, met als besluit om niet te veel langetermijnposities in te nemen en vooral de constructiefase te financieren. Het ging mij niet om de moraal, maar om het beste bedrijfsresultaat: opbrengst maximaliseren, risico’s minimaliseren.'

In 2017 zit zijn vierjarige termijn in de raad van bestuur erop en wordt hij niet gevraagd voor een nieuwe periode. 'Geen ruzie, een kwestie van organisatieaanpassingen en vernieuwingen van teams.' Hij was 60 jaar en kon weg met een goede regeling.

'Normaal ga je dan commissariaten verzamelen, maar dan doe je hetzelfde type werk voor een fractie van je oude salaris. Er kwam een ernstige medische gebeurtenis bij, dan neem je afstand.' Glimlacht: 'Inderdaad, dan komen er zingevingsvragen.'

Statenlid: kijken hoe het bevalt

Dekker is rond het Oekraïne-referendum van 2016 gecharmeerd geraakt van Baudet met zijn natiestaat-verhaal. Als deze Forum voor Democratie opricht en het kritische groene denken omarmt, concludeert Dekker dat die partij bij hem past. Voor het eerst van zijn leven wordt hij lid van een politieke partij.

Dat is zo'n anderhalf jaar geleden. Bij zijn aanmelding, via de website, vinkt hij 'ja' aan op de vraag of hij actief wil worden. Een paar maanden later krijgt hij een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek en weer een paar maanden later komt de vraag of hij op de lijst voor de Provinciale Staten wil, in zijn geval van Noord-Holland. Dekker hapt toe. 'De provincie heeft een laag profiel, daar kan ik wel iets uitproberen, kijken of het me bevalt.'

Na een serie selectiegesprekken krijgt hij plek 5. Op dat moment is dat op het randje van verkiesbaar, maar het worden 9 zetels en dus is hij nu Statenlid.

Wie zijn jullie kiezers?

'Zowel provinciaal als landelijk is dat de gewone, gemiddelde Nederlander, een beetje ouderwets, iemand die in Nederland z'n wortels heeft, hier woont en werkt. Dat zijn ook migranten, maar niet zo snel mensen die hun identiteit ontlenen aan een minderheidsgroep van slachtoffers. Mensen die zich verbonden voelen met Nederland en daar voor een succesvolle toekomst een bijdrage aan willen geven. We kunnen niet terug naar vroeger, we kunnen wel dat wat we nog hebben meer waarderen. Het zijn zowel hoog- als laagopgeleiden. Mensen die niet betutteld willen worden door de overheid, die veilig over straat willen kunnen gaan.'

De standpunten van zijn partij zijn common sense, aldus Dekker. 'Het probleem is dat de mensen vaak misleid worden door de mainstream media. Niet alleen over de opwarming van de aarde, ook over de immigratie.' Dekker rekent voor. 'Elk jaar zijn er zo'n 200.000 nieuwe immigranten, merendeels met een niet-westerse achtergrond. De tegenwerping is dat er ook mensen vertrekken, maar met netto-migratiecijfers begint al een beetje de framing, want dat doet niets af aan wat er binnenkomt. En dat mag je gerust massa-immigratie noemen: jaarlijks de omvang van een flinke stad, met daarvan een fors deel kansloze mensen, met een totaal andere cultuur, die onze taal niet spreken, niet aan werk komen [factcheck 1].’

‘Dan verander je de culturele samenstelling van de bevolking, dan word je een ander land. Dat wordt allemaal heel omfloerst gebracht: de aantallen, de kosten. Diversiteit is een goede zaak [bij Rabo was Dekker ook verantwoordelijk voor diversiteit; mh/jvdm], maar niet in deze mate.'

‘Wat het probleem is? De oververtegenwoordiging in uitkeringen, in criminaliteit, in de gevangenis. De enorme uitdagingen in het onderwijs.’ Dat die oververtegenwoordiging niet zozeer het gevolg is van hun afkomst maar van hun sociaal-economische positie, overtuigt Dekker niet.

Bovendien: ‘Zulke groepen laaggeschoolden haal je dan toch niet in groten getale naar Nederland?’ Hij wijst op de verandering van wijken in de grote steden. 'Geuzenveld in Amsterdam-West is net Cairo, er is bijna geen Nederlander te zien. In alle grote steden in Nederland kom je dat tegen. Je moet eens naar filmbeelden kijken van Nederland van een paar decennia geleden, het straatbeeld is totaal veranderd en daar is niet bewust voor gekozen.'

Nederland verandert toch niet alleen door immigratie?

‘Natuurlijk niet. Technologie, social media. Er zijn diverse oorzaken van verandering. Maar feit is dat er in hoog tempo culturele vermenging plaatsvindt, daarover kunnen we het toch eens zijn. Op individueel niveau snap ik immigranten, maar wij mogen toch de vraag stellen: willen we deze aantallen, waar willen we heen met Nederland? Onze samenleving kan dit mijns inziens niet accommoderen, dat gaat ten koste van onze cultuur, samenhang en solidariteit. Mijn beeld is dat als we hierover open zouden kunnen praten, met alle feiten onverdoezeld op tafel, dan zou 80 tot 90 procent van de Nederlanders het hiermee eens zijn.'

Dat klinkt als het aloude communistische Klasse an sich en Klasse für sich: wie het niet eens is met ons, heeft het nog niet begrepen.

Dekker laat zich niet van zijn spoor afbrengen. 'Het publiek wordt misleid door de voortdurende framing door nieuwsmedia NOS, RTL en dagbladen, die allemaal nagenoeg kritiekloos pro-klimaat, pro-multicultureel, pro-EU en anti-Rusland zijn. Feiten en gezichtspunten die de andere kant tonen, worden consequent onderbelicht gelaten. Dat is kuddegedrag rond het heersende narratief.'

 Als jullie de juiste feiten hebben, dan kan iedereen die toch hebben?

'Daar moet je diep voor graven. Mensen hebben een druk bestaan, die kunnen niet allemaal gaan checken wat ze voorgeschoteld krijgen van de mainstream media. En afwijkende geluiden worden weggezet als ongeloofwaardig of erger. Wilders is een voorbeeld van iemand die voortdurend zo geframed wordt. Hij is misschien onbehouwen en te eenzijdig, niet zo mijn stijl, maar hij is wel een verzetsheld die gevaar loopt en respect verdient.'

Forum vindt dat de massa-influx moet stoppen, zegt Dekker. 'Geen verdere verschuiving in de multiculturele richting, want dan wordt het hier Singapore-achtig, met – zeker in de steden – langs elkaar heen levende mensen en culturen, zonder lokale wortels en onderlinge binding. Met straks alleen nog een ouderwets Nederlandse enclave in de Achterhoek [factcheck 2]. Dat is geen doemdenken, zo ver zal het voorlopig niet komen, maar ik wil verdere ontwikkeling in die richting wel tegenhouden.'

Waarom?

'Op het spel staat de continuïteit, het behoud van tradities die over eeuwen zijn ontstaan. Zoals? Zoals de tolerante sfeer die wordt bedreigd, de vrijheid van meningsuiting. Maar ook zwarte piet, de christelijke feestdagen. Zie de homoseksuelen die niet meer over straat durven en vrouwen die zich ’s avonds belaagd voelen, ja, door migranten. Ik wil dat het mogelijk is les te geven in de Holocaust, dat leraren met respect behandeld worden zonder dat iemand meteen “discriminatie” roept en zich gekwetst en slachtoffer voelt.’

In zijn boek De aanval op de natiestaat schrijft Baudet: ‘Zo wordt het bijvoorbeeld betiteld als “discriminatie” wanneer een immigrant met een onuitspreekbare achternaam om die reden wordt afgewezen bij een sollicitatie, of wanneer een meisje met een hoofddoekje om die reden ergens geweigerd wordt.' Heeft Baudet gelijk, is dat geen discriminatie?

Dekker: ‘Dat zou ik wel discriminatie noemen. Afhankelijk van de context vind ik wel dat je in bepaalde functies iemand met een hoofddoek moet kunnen weigeren.’

Hij valt even stil en als hij weer spreekt, heeft zijn stem voor het eerst iets geagiteerds: 'De suggestie wordt gewekt dat met ons de zwarte laarzen door de straten stampen... Kom nou toch! Het wordt allemaal zo opgeblazen en uitvergroot. Dat noem ik een frame. Te kwader trouw. In Nederland bestaat de aanhang voor dat soort denken nauwelijks. Nee, dat is ook niet Pegida. Hun acties vind ik vaak smakeloos, maar het zijn geen nazi's. Een enkele gek loopt er misschien per ongeluk tussen.'

Conservatieve cultuurkritiek

Net als Baudet is Dekker geïntrigeerd door de conservatieve cultuurkritiek van de Franse romanschrijver Houellebecq. 'Hij stelt iets ter discussie: de vrijheidsrevolte van de jaren zestig is gelukt, maar heeft nieuwe problemen opgeroepen. Zoals de druk op vrouwen om zowel binnenshuis als buitenshuis te presteren. De vraag is: waar wil je naar terug? Ik zet vraagtekens bij het ver doorgevoerde gelijkheidsdenken. Alles wordt fluïde, zie de genderdiscussie, zie hoe er gepraat wordt over de variaties in samenlevingsvormen, alsof alles normaal is behalve het gezin. Dat leidt tot de atomaire deeltjes van Houellebecq: iedereen alleen.'

Dan zegt hij: 'Forum is misschien meer een culturele beweging dan een politieke. Wij willen in zekere zin het volk verheffen, inderdaad à la de communisten. We gaan een visie voorleggen. Dat is onze langetermijnmissie.' Een belangrijke rol hierin is weggelegd voor het Renaissance Instituut, het wetenschappelijk bureau van Forum, waarvan Dekker sinds kort bestuurslid is, als opvolger van Henk Otten. 'We gaan boeken uitgeven, filmpjes maken, lezingen organiseren, cursussen en debatavonden. Een universiteit misschien. Onze thema's moeten de wereld in.'

Renaissance?

‘De wedergeboorte van Nederland, van de Nederlandse cultuur, een herwaardering van de elementen die we uit de vingers hebben laten glippen. De kennis van – en trots op – onze historie en tradities. Op alles wat Nederland groot maakt: de openheid en nieuwsgierigheid, de discipline en het aanpakken, de vrijheid van meningsuiting. Daardoor zijn we rijk geworden. Niet door de slavenhandel. Een herwaardering ook van het gezin, in de traditionele setting van man, vrouw en kinderen.’

Iedereen mag meedoen, op voet van gelijkheid? Ook etnische, religieuze en seksuele minderheden?

‘Ja, zeker. Iedereen die hier legaal woont doet mee, met gelijke rechten en plichten.’

Aan het eind van het gesprek vraagt Dekker of hij geen gevaarlijke dingen heeft gezegd; hij is immers geen politicus die getraind is in ingestudeerde formuleringen. Maar heel bevreesd kijkt hij daar niet bij. Bang om af te wijken van Baudet of de Forum-lijn is hij zeker niet, want ‘er liggen geen gedetailleerde voorschriften en de hoofdlijnen zijn wel duidelijk’.

Baudet profileert zichzelf als klassieke conservatief, bent u dat ook?

Dekker neemt nu toch even de tijd en komt dan met een verrassend antwoord: ‘Ik voel veel sympathie voor de oude Drees: onkreukbaar, niet bang, streng, maar met rechtvaardigheid als centrale waarde.’

Jelle van der Meer is journalist. Marcel Ham is hoofdredacteur van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken. Dit artikel verscheen in het zomernummer van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken.

Factchecks:

Factcheck 1: De totale immigratie is sinds 2010 gestegen van 150.000 naar 240.000 in 2018. Oorzaken groei: studenten, Europese arbeidsmigranten en Syrische vluchtelingen. De gemiddelde immigratie van niet-westerse migranten in de jaren 2013-2017 is 75.000. Een derde daarvan zijn studenten en arbeidsmigranten (ICT’ers uit India etc.), en de rest, 50.000, zijn asielvluchtelingen en gezinsherenigingen, de mogelijk ‘kanslozen’. Van deze laatste groep is na tien jaar 35 tot 40 procent weer vertrokken. (bron: CBS 2018 en CBS 2019)

Factcheck 2: Op dit moment heeft een kwart van de bevolking een niet-Nederlandse achtergrond (minstens één ouder die in buitenland geboren is). De helft daarvan is niet-westers, dat is ongeveer 13 procent. Het CBS prognotiseert dat bij ongewijzigd beleid dit percentage in 2060 zal zijn gestegen naar bijna 20 procent van de bevolking. (bron: CBS 2018)